Het hoofdstuk Java sluiten we hierbij ook af
Blijf op de hoogte en volg Sandra
17 Mei 2017 | Indonesië, Soerabaja
Lief dagboek,
Mijn laatste avond in Surabaya op het eiland Java is aangebroken. Ik ben zojuist terug van een dagje Safari, waarin een aantal "once in a lifetime" momenten hebben plaatsgevonden. Zo heb ik op een olifant gereden, met een oerang-oetan geknuffeld, met een jonge leeuw op de foto geweest (hij lag te slapen gelukkig) en het mooiste moment van de dag was toch het zwemmen met dolfijnen! Indonesië is zeer goedkoop, dus deze kans heb ik zeker niet voorbij laten gaan.
Het is misschien raar om met de laatste dag van deze reis te beginnen, maarja het zit nog zo vers in mijn geheugen dus waarom niet.... en als we het dan toch over vrije dagen hebben..... In de eerste week werden we ook getrakteerd op een prachtige vrije dag waarvoor het zeker de moeite waard was om de wekker op 01.30 uur te zetten. We vertrokken namelijk om 02.00 uur richting Mount Bromo National Park met natuurlijk als hoogtepunt, Mount Bromo zelf (de vulkaan). De reden voor het vroege vertrek was de zonsopkomst, waarin de eerste zonnestralen langzaamaan de vulkaan tevoorschijn toverden. Doordat we een uur te vroeg aankwamen hebben we ook nog een prachtige sterrenhemel mogen aanschouwen, met onder andere de melkweg en prachtige vallende sterren.
Maar lief dagboek, ik wil geen verkeerd beeld schetsen met deze twee prachtige vrije dagen. We hebben de rest van de dagen prachtig zendingswerk gedaan. Ik bedoel we zijn hier niet op vakantie, maar ik merk wel dat deze twee natuurdagen, mooie beloningen zijn geweest voor het werk wat we hier mochten doen.
Zo zijn we onder andere 2 keer op een korte retraîte geweest met scholen. Hierin hebben wij het programma mogen verzorgen of versterken met drama, spellen en bovenal Gods Woord. Zo hebben we ook een aantal weeshuizen bezocht en de kinderen daar een leuke dag bezorgd.
Een hoog hoogtepunt voor mij is nog niet eens zo lang geleden (2 dagen). We werden uitgenodigd voor het diner bij een stel dat een aantal kinderen opvangt en geadopteerd heeft. Het is hun visie om als een vader en moeder voor de kinderen te zijn en deze kinderen, die door allerlei omstandigheden bij hun terecht zijn gekomen, een thuis te kunnen geven. Deze avond heeft mij behoorlijk enthousiast gemaakt, omdat ik mijn toekomstdroom is, in Peru. Wat mij erg raakte was het moment dat de vader 2 mensen aan tafel roept om het verhaal te vertellen hoe zij in dit huis terecht zijn gekomen. Om een lang verhaal kort te maken, deze meiden stonden op het punt om verkocht te worden als seksslaaf. Daar zit je dan....aan tafel......met twee zeer jonge meiden die voor je staat. Mijn hart sloeg even over, toen ik dat verhaal hoorde. Ik heb wel eens vaker zo'n verhaal gehoord, maar nu stonden de slachtoffers voor mijn neus. De tranen stonden in mijn ogen.
Wat het hier in Surabaya voor mij best ongemakkelijk maakte, is dat iedereen je aankijkt, omdat je blank bent. In Surabaya zijn ze niet gewend aan toeristen en blanken is niet iets wat ze dagelijks tegenkomen.
Hier op de basis zijn we fantastisch verwend met genoeg en dan ook nog eens heerlijk eten elke dag. De gastvrijheid krijgt hier dan ook een dikke pluim.
Morgen 18 Mei vliegen we naar Maleisië waar we de komende 3 weken zullen verblijven. De tijd vliegt voorbij, voor ik het weet zit ik weer in Nederland!
Heel veel liefs
Mijn laatste avond in Surabaya op het eiland Java is aangebroken. Ik ben zojuist terug van een dagje Safari, waarin een aantal "once in a lifetime" momenten hebben plaatsgevonden. Zo heb ik op een olifant gereden, met een oerang-oetan geknuffeld, met een jonge leeuw op de foto geweest (hij lag te slapen gelukkig) en het mooiste moment van de dag was toch het zwemmen met dolfijnen! Indonesië is zeer goedkoop, dus deze kans heb ik zeker niet voorbij laten gaan.
Het is misschien raar om met de laatste dag van deze reis te beginnen, maarja het zit nog zo vers in mijn geheugen dus waarom niet.... en als we het dan toch over vrije dagen hebben..... In de eerste week werden we ook getrakteerd op een prachtige vrije dag waarvoor het zeker de moeite waard was om de wekker op 01.30 uur te zetten. We vertrokken namelijk om 02.00 uur richting Mount Bromo National Park met natuurlijk als hoogtepunt, Mount Bromo zelf (de vulkaan). De reden voor het vroege vertrek was de zonsopkomst, waarin de eerste zonnestralen langzaamaan de vulkaan tevoorschijn toverden. Doordat we een uur te vroeg aankwamen hebben we ook nog een prachtige sterrenhemel mogen aanschouwen, met onder andere de melkweg en prachtige vallende sterren.
Maar lief dagboek, ik wil geen verkeerd beeld schetsen met deze twee prachtige vrije dagen. We hebben de rest van de dagen prachtig zendingswerk gedaan. Ik bedoel we zijn hier niet op vakantie, maar ik merk wel dat deze twee natuurdagen, mooie beloningen zijn geweest voor het werk wat we hier mochten doen.
Zo zijn we onder andere 2 keer op een korte retraîte geweest met scholen. Hierin hebben wij het programma mogen verzorgen of versterken met drama, spellen en bovenal Gods Woord. Zo hebben we ook een aantal weeshuizen bezocht en de kinderen daar een leuke dag bezorgd.
Een hoog hoogtepunt voor mij is nog niet eens zo lang geleden (2 dagen). We werden uitgenodigd voor het diner bij een stel dat een aantal kinderen opvangt en geadopteerd heeft. Het is hun visie om als een vader en moeder voor de kinderen te zijn en deze kinderen, die door allerlei omstandigheden bij hun terecht zijn gekomen, een thuis te kunnen geven. Deze avond heeft mij behoorlijk enthousiast gemaakt, omdat ik mijn toekomstdroom is, in Peru. Wat mij erg raakte was het moment dat de vader 2 mensen aan tafel roept om het verhaal te vertellen hoe zij in dit huis terecht zijn gekomen. Om een lang verhaal kort te maken, deze meiden stonden op het punt om verkocht te worden als seksslaaf. Daar zit je dan....aan tafel......met twee zeer jonge meiden die voor je staat. Mijn hart sloeg even over, toen ik dat verhaal hoorde. Ik heb wel eens vaker zo'n verhaal gehoord, maar nu stonden de slachtoffers voor mijn neus. De tranen stonden in mijn ogen.
Wat het hier in Surabaya voor mij best ongemakkelijk maakte, is dat iedereen je aankijkt, omdat je blank bent. In Surabaya zijn ze niet gewend aan toeristen en blanken is niet iets wat ze dagelijks tegenkomen.
Hier op de basis zijn we fantastisch verwend met genoeg en dan ook nog eens heerlijk eten elke dag. De gastvrijheid krijgt hier dan ook een dikke pluim.
Morgen 18 Mei vliegen we naar Maleisië waar we de komende 3 weken zullen verblijven. De tijd vliegt voorbij, voor ik het weet zit ik weer in Nederland!
Heel veel liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
