Waar is die tijd toch gebleven?
Blijf op de hoogte en volg Sandra
21 Maart 2017 | Costa Rica, San José
Wat gaat die tijd toch snel, ik heb het vast al een paar keer benoemd, maar wat gaat die tijd toch snel. Nu de laatste weken zijn aangebroken, worden de weken ook meer volgepland. Afgelopen week hadden we dan ook een vrij drukke week, maar ook in deze week zijn er weer vele mooie dingen gebeurd, dus lief dagboek, bereidt je maar voor op een wat langer verhaaltje vandaag.
De afgelopen week ging over geestelijke gaven en roeping. Zo hebben we onder andere onder worden kunnen brengen wat je passie is, wat je geestelijke gaven zijn en hoe je persoonlijke stijl is. Nou mijn passie is kinderen/jongeren, mijn geestelijk gaven zijn (op dit moment) Bemoedigen, creatieve communicatie en pastoraat en mijn persoonlijke stijl is "taak/ongestructureerd". Voor de mensen die mij al wat langer kennen, zullen het volgende dan ook wel herkennen. Taak/gestructureerd houdt voor mij in, dat ik van de tijd ben, dat ik niet zo van theeleuten ben en gericht werk. Ongestructureerd houdt voor mij meer in dat ik impulsief ben en prima go with the flow ben en mezelf niet graag vastpin aan iets. Dit was toch wel weer interessant om te ontdekken en het onder woorden te kunnen brengen.
Om geld in te zamelen voor onze outreach hadden we afgelopen maanden een internationaal buffet en talentenshow. Velen hebben een lekkernij gemaakt uit eigen land(zie foto). Zo heb ik heerlijke kippeling gemaakt, hoewel het erg lekker was, was het toch niet ZO lekker als bij Kippie.
Dinsdagochtend hebben we een gebedswandeling gedaan. Om een lang verhaal kort te maken: We liepen langs een school en stonden buiten het hek en wilden bidden voor de school. Toen kwam de conciërge en vroeg wat we aan het doen waren. Hij vroeg ons binnen en liet ons op het schoolplein bidden voor de school. Deze man liep niet goed en ik ervaarde dat God mij zei dat ik voor deze man zou bidden. Door mijn eigen verhaal te vertellen over de pijn in mijn rug en dat dit (vandaag de dag al 3 weken) compleet weg is, heb ik voor deze man gebeden. Uiteindelijk hebben we ook met de directeur gepraat en mogen we hun schoolplein komen verven. Dit was een supervette ervaring om Gods liefde uit te delen. Dit is de zeer verkorte versie, maar als ik thuiskom zal ik er zeker meer over vertellen.
Donderdagavond zijn we met een groep naar de daklozen gegaan(zie foto) Ik keek er al een poos naar uit om de straat op te gaan en deze avond was dan eindelijk raak. Toen we (met zn 3en) naar de eerste man gingen, was ik zeer gefrustreerd. Nadat we hem koffie en brood gegeven hadden, vertelde hij dat hij al 8 dagen niet had gegeten. pff dat raakte me wel. Opnieuw baalde ik ervan dat ik niet genoeg spaans spreek om een gesprek te voeren. De 2e man waar we mee mochten praten, heeft mijn perspectief over omver gegooid. Ik heb verdikkie meer geleerd van deze man dan hij van mij. Ondanks dat hij dronken was en zeer emotioneel, konden Daniele en ik een goed en waardevol gesprek met hem voeren. Ondanks dat deze man vertelde dat hij mensen heeft vermoord, hebben we ons geen moment onveilig gevoeld, God was erbij! Wat mij het meeste geraakt heeft is dat hij aangereden is op zijn verjaardag. Deze man die al zoveel ongeluk moet ervaren, wordt ook nog eens aangereden om zn verjaardag en hij liet de wonden zien. Kom ik daar met een bakkie koffie en een sandwich........
Lief dagboek en een ander onderwerp, maar deze week heb ik weer post ontvangen, dit keer van mn fantastische neefjes!!(zie foto) Ook kreeg ik onverwacht een pakketje van Giacomo(die even in NL is geweest), met heerlijke stroopwafels, drop, leverpastei en een overheerlijke unox rookworst!! ME is heppie, dank je wel wilco!! Het erge hiervan is, bijna een week later is alleen de unox rookworst nog niet opgegeten:P
Zaterdag hadden we een voetbaltoernooi om wederom geld in te zamelen voor onze outreach. Ik heb gewoon gescoord jaja, vrouwen kunnen ook voetballen
Zaterdagavond om 20.00 uur startte onze 24 uur bidden en vasten. Ik heb nog nooit gevast met voedsel, wel met het gebruik van mijn telefoon, maar eten is toch een stukje moeilijker, zeker als je weekendworkduty heb en je in de keuken moet zijn wanneer de maaltijden geserveerd worden.
Deze week krijgen we les van Giacomo(de man van Marjolein). Hij spreekt over bijbels wereldperspectief. Toch wel leuk om hem zo ook eens beter te leren kennen.
Zo, dit was mijn verhaal weer, op naar een nieuwe week vol met avonturen!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley