Wanneer gaan we nou??

Lief dagboek,

Hier zit ik dan, alweer 9 weken weg van het thuisland. Alweer 9 weken in een prachtig land, op een geweldige plek met fantastische mensen. Maar het voelt alsof ik hier al zolang zit, dat ik zowat ongeduldig begin te worden om er op uit te gaan, de praktijk in te gaan. Voor mijn gevoel zijn de lesweken wel genoeg geweest en zou ik het liefst morgen de straat op gaan om de mensen over het geweldige liefde van God te vertellen. Ook weet ik heus wel dat de komende 3 lesweken nog super interessant gaan zijn en een waardevolle toevoeging zullen zijn voor mijn leven.

Inmiddels heb ik mijn eerste post hier ontvangen, erg leuk en grappig hoe zo'n grote afstand opeens klein kan worden en ben ik toch zeker dankbaar voor de simpele mogelijkheden zoals post, wifi en internet.

Mijn motivatie om meer spaans te leren begint ook steeds sterker te worden, zeker als we weer een middagje kinderwerk hebben, wat geniet ik daarvan zeg. Gelukkig vinden kinderen het ook prima om te communiceren op andere manieren(zie foto).

Ook kan ik eindelijk via deze weg mijn geweldige trots laten zien in de vorm van een nieuwe tekening. Voor mijn creatief boekverslag heb ik een tekening gemaakt die de titel van het boek omschrijft. Durf op het randje te leven. Dit gaat over het vertrouwen hebben, dat God voorziet in alles wanneer je radicaal voor Hem kiest. Ik heb deze tekening 2 weken verborgen moeten houden, hoe ik dat heb gedaan?(zie foto)

Op naar een nieuwe week waar in het gaat over gaven en roeping.

Tot volgende week!

Liefs