Op naar Europa!

Lief dagboek,

Onze laatste avond in Maleisië is ten einde gekomen. Tassen zijn ingepakt, klaar om morgenochtend te vertrekken richting het vliegveld. We hebben een lange reis voor de boeg met onder andere een 20 urige layover in Bangkok, waarvan we hopelijk zeker een paar uurtjes in downtown Bangkok zullen vertoeven.

Lief dagboek, mag ik even eerlijk zijn, ik kijk er best wel naar uit om morgen te vertrekken. Ik heb het hier onwijs naar mijn zin gehad, maar het was toch best zwaar. Om 3 weken in een hitte te leven elke dag, waar je in Nederland misschien maar 1 dag van hebt in een heel jaar, heeft mij toch wel een paar keer thuis doen blijven. Je zou bijna zeggen, nederlanders hebben altijd wel wat te klagen over het weer, het is geen klacht, ik baal er eerlijk gezegd van dat ik af en toe de keuze heb gemaakt ik niet voor de volle 100% van deze plek te genieten. Ook om outreachactiviteiten te doen was het soms zwaar om te besluiten om te gaan.

Maar lief dagboek, genoeg over die warmte. We hebben hier orachtig werk mogen doen, zoals meehelpen in een daklozencentrum. Hier hielpen we onder andere met het serveren van gratis ontbijt en lunch aan daklozen. Ook zijn we naar een school geweest waar islamitische kinderen, gevlucht uit Myanmar, onderwijs wordt gegeven. Hier mochten we de kids op speelse wijze de boodschap meegeven dat ze uniek zijn en dat iedereen van waarde is. Dit zijn maar 2 voorbeelden van de vele dingen die we hier hebben mogen doen in Gods koninkrijk.

Wat mij vooral opviel is het aantaal Nederlandse zendelingen hier in Penang - Maleisië. Dit was voor mij weer erg prettig om af en toe nederlands te spreken. Ook kreeg ik de gelegenheid om van ze te leren, hoe ze leven als gezin in Azië, ook mocht ik met ze samenwerken wat voor mij wel speciaal was.

Nu lijkt het allemaal mooi en aardig, maar een DTS zou een DTS niet zijn als er ook niet aan je karakter geschaafd wordt. Ook bij mij is dit behoorlijk het geval. Ik heb vele kanten van mijn karakter (soms pijnlijk) mogen ontdekken, die ik graag veranderd zou willen zien om zo te kunnen groeien in mijn relatie met God maar ook naar de mensen om mij heen. Als je er voor openstaat dat God je vormt naar Zijn beeld, dan kom je er soms achter hoe egoïstisch je soms bent.... Ik ben daar in ieder geval achter gekomen en hoop daar verandering in te kunnen brengen. Dit zal heus niet opgelost zijn wanneer ik in Nederland ben, ik denk dat het dan juist een zeer mooi oefenterrein zal worden om datgene wat ik hier ontdek en leer, toe te passen.

Dus......

Lief dagboek, de 6 maanden zitten er bijna op. Eerst nog een weekje Duitsland en dan nog een weekje Costa Rica om alles te evalueren en te reflecteren en waar nodig te reïntergreren naar Nederland. Ik kijk er enorm naar uit om weer herenigd te worden met de andere helft van onze groep in Duitsland, maar ook weer even eerlijk aangegeven..... ik kan niet wachten om vrienden en familie weer te zien in Nederland en dan in het bijzonder natuurlijk Tim(neefje), mijn grote liefde!

Liefs